Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Τέρμα το διάλειμμα και τα κεφάλια μέσα, μέσα στην καθημερινή θολούρα, στον βούρκο της αναζήτησης, των ερωτήσεων, των διστακτικών απαντήσεων και της γε

Πέρασε ο καιρός και άφησε σημάδια, πάνω στις ανοιγμένες μας πληγές έριξε αλάτι και το όμορφο πρόσωπο της αγνότητας κάλυψε με καυτό λάδι.
Μια πικρή γεύση μας άφησε, η αλήθεια πάντα πικρίζει όταν ακούγεται, η ιστορία του νεαρού που σκότωσε και αυτοκτόνησε στη σχολή του ΟΑΕΔ. Μια πικρή αλήθεια για τα παιδιά ενός κατωτέρου θεού, για τους ανθρώπους ενός κατώτερου θεού, για μια κοινωνία που χωρίζεται σε ευγενείς και υπηκόους, σε αφεντικά και δούλους, θύματα και θύτες, στους μεν και τους δε. Σε αυτό τον χορό δεν μπήκαμε από μόνοι μας , μας χώσαν και εμείς τον χορεύουμε, χωρίς να ξέρουμε ούτε καν τα βήματα, απλά κάνουμε ότι μας λένε.
Στην πραγματικότητα τους μπήκαν και οι μπάτσοι , φορτσάτοι, δίνοντας ηχηρό παρόν με το τραυματισμό νεαρών στα Εξάρχεια, μετά από επίθεση που δέχτηκαν, εφαρμόζοντας στην πρακτική όλη τη θεωρία της σχολής τους, βαρώντας στο ψαχνό ότι κινείται.
Βέβαια τα κρούσματα ξυλοδαρμού, κακοποίησης και εξευτελιστικής μεταχείρισης ανηλίκων από αστυνομικούς δεν είναι νέο φαινόμενο. Η αστυνομική βία δεν κάνει διακρίσεις: όργανα της τάξης δεν διστάζουν να σηκώνουν χέρι, να εξυβρίζουν, να προσβάλλουν, να κακομεταχειρίζονται ακόμα και ανήλικα παιδιά!

Πολλές φορές προβαίνουν στις πράξεις αυτές χωρίς κανέναν προφανή λόγο και αφού πρώτα φορέσουν στα θύματά τους χειροπέδες!

Άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση, με έντονα ψυχολογικά προβλήματα και βίαιη συμπεριφορά, δειλοί να υπηρετήσουν στις ειδικές μονάδες του στρατού αν και πολλούς από αυτούς λόγω της διαταραγμένης ψυχικής τους κατάστασης δεν τους παίρνουν, μπούληδες, ανύπαρκτου IQ, αποτελούν την ραχοκοκαλιά των ΜΑΤ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου