Η πρόκληση, της πρόκλησης.

Από τα Νέα

Κόκκινος συναγερμός στο Αιγαίο

Καθώς πληθαίνουν οι προκλήσεις της Τουρκίας και τα ερωτήματα για την πολιτική της

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Λουκάς Δημάκας ldimakas@dolnet.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

"Σε νέο γύρο προκλήσεων προχώρησε χθες η Άγκυρα στο Ανατολικό Αιγαίο με μεθοδευμένες υπερπτήσεις τετράδας αεροσκαφών Φάντομ, χαμηλά πάνω από το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι..."

Με βάση τον γνώμονα της αμφισβήτησης, του γνωμικού πίστευε και μή, ερέυνα και του δικαιώματος να παραθέτουμε και μια άλλη άποψη, παίρνω το θάρρος να εκφράσω κάποιες απορίες.
Ναι , υπάρχει πρόκληση και δεν το αμφισβητώ καθόλου, όμως θέλω να ξέρω ξεκάθαρα από που προέρχεται.
Υπάρχουν δύο τύποι προκλήσεων, η πραγματική και η παραπλανητική.
Στην πρώτη περίπτωση ,είναι η πρόκληση σε μια διένεξη και σε μια εμπόλεμη κρίση μεταξύ δυο κρατών για γεωπολιτικά,οικονομικά και γεωγραφικά οφέλη. Έτσι ένα κράτος προκαλεί κάποιο άλλο με σκοπό να αντιδράσει και να εκμεταλλευτεί προς όφελος την αντίδραση του, ώστε να επέμβει είτε στρατιωτικά όπως συμβαίνει τώρα στη Γάζα, είτε πολιτικά μέσω των μεγάλων διεθνών οργανισμών για οικονομικές απολαβές από το "επιτιθέμενο¨κράτος, ζητώντας την τιμωρία του πολλές φορές με οικονομικές η γεωγραφικές παραχωρήσεις.
Επειδή το θέμα είναι πολύπλοκο, τεράστια σημασία έχει το ποιο είναι το κράτος που προκαλεί, ποιους φίλους έχει,σε ποια μεγάλη διεθνή οργάνωση είναι, π.χ. το ΝΑΤΟ και ποια είναι η θέση του μέσα σε αυτήν και πόσο καλά τα έχει με τους "μεγάλους".Επίσης τι ίδιο ισχύει και για το κράτος που δέχεται την πρόκληση.
Η ιστορία έχει αναδείξει ότι τα κράτη, οι μεγάλες δυνάμεις όπως Γαλλία,Αγγλία, Γερμανία, Αμερική, πάντα την βγάζουν καθαρή με τις προκλήσεις τους και τις επιθετικές πολιτικές τους διότι είναι και οι κεφαλές που καθορίζουν τις αποφάσεις στις μεγάλες διεθνές οργανώσεις, όπως στον ΟΗΕ και ΝΑΤΟ.
Μέσα σε αυτές τις οργανώσεις υπάρχουν οι βαθμίδες και οι κλίκες, έτσι ένα κράτος που βρίσκεται πιο ψηλά και σε καλύτερη κλίκα, που περιλαμβάνει τις μεγάλες δυνάμεις ,πόσο μάλλον καλύτερα την πρώτη δύναμη, τις ΗΠΑ, όταν προκαλεί και όσο και να προκαλεί
δεν φοβάται γιατί έχει τις πλάτες, π.χ. η κατάληψη της Κέρκυρας από τους Ιταλούς το 1923 ,που παρόλο το άδικο που είχαν από το μέρος τους, λόγω της καλύτερης θέσης τους στην κοινωνία των εθνών (0 πρόδρομος του ΟΗΕ), αποζημιώθηκαν για την απαράδεκτη τους πράξη.
Δείτε σχετικά
http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/pdfwin.asp?c=108&dc=30&db=8&da=1923
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1
http://el.wikipedia.org/wiki/OHE

Έτσι και στην περίπτωση της Τουρκίας, που είναι και το χαϊδεμένο σκυλάκι της Αμερικής, οι προκλήσεις της σε βάρος της Ελλάδας, έχουν ως βάση την αποσταθεροποίηση της θέση της στο ΝΑΤΟ και την τιμωρία της για επιλογές της στον δρόμο του φυσικού αερίου αλλά και κυρίως τώρα, στην άδεια της προς το ρώσικο κράτος να κάνει για πρώτη φορά στρατιωτικές ασκήσεις στο αιγαίο , μέσα σε Νατοϊκό χώρο.
Επομένως η πρόκληση της Τουρκίας μπορούμε να θεωρήσουμε οτι στην πραγματικότητα προέρχεται από την Αμερική.
Η Αμερική είναι αυτή που προκαλεί την Ελλάδα.